“Gülünc adamın yuxusu” hekayəsindəki adsız qəhrəman üçün hər şey mənasızdır. Heç nə onun vecinə deyil. Özünü öldürmək istədiyi gün yuxu görür. Apatiyaya qapılmış bu adam fantastik şəkildə dəyişilir, içindəki vecsizlik ab-havası bir saatın içində darmadağın olur və həqiqəti dərk edir: “Başqalarını da özün kimi sev, vacib olan budur”.
Dostoyevski “Bobok” adlı fantasmaqorik hekayəsində unikal bədii üsulla dəyişməz insan xislətini fərqli şəkildə oxuculara çatdırır. Uğursuz yazıçı-tərcüməçi bir gün qəbiristanlıqda gə­­zi­şər­kən qəfil ölülərin səsini eşitməyə başlayır. Bu kabus məxluqların dediyi ironik, yalansız, çılpaq sözlər demək istədiyimiz, amma deyə bilmədiyimiz həqiqətləri üzə çıxardır.
“Həzrət İsanın Milad yolkasındakı oğlan” – bu kədərli hekayə 6 yaşlı səfil, əl açıb dilənən bir uşağın faciəvi taleyindən bəhs edir. Hekayədə bu cür uşaqların necə zülm çəkdiyi, amma bu­nunla yanaşı, hamisiz qalmadıqları göstərilir.